با هم ساختیم، نه از نخ و سوزن که از خونِ دل، که از قلبِ روشن

بُریدیم از دیروز، دوختیم فردا لباسی برای وطن، بی‌ادعا

لباسی جوان، پر از شور و شوق که ایران بپوشد، سبک مثل ذوق

نه رنگی ز خاکستری‌های تلخ که نقشی ز لبخندِ نسلِ نمَلخ

تو یک تارِ شوقی، منم پودِ نور به هم بافتیمش در این راهِ دور

نه دستی جدا بود، نه قلبی خموش که این جامه شد، حاصلِ هم‌پوش

جوانیِ ایران، همین جامه شد در آغوشِ فردا، پر از بوسه شد

با هم ساختیمش، به عشق و یقین لباسی سزاوارِ این سرزمین